خـــاطـــراتــت صــف کــشـیـــده انــد !
یکـی پــس از دیـگـــری . . .
حـتــی بعـضی هــاشـان آنقـــدر عجــولـند کـه صــف را بهـم زده انـد !
و مــــن فـــرار می کنــم
از فکــر کــردن بـه تـــو
مـثــل رد کــردن آهـنگی کــه . . .
خـیــلی دوســتش دارم
.
.
.
خــیـــلی !
شــــایــد تـــو . . .
سـکـــوت مــیان کـلامـــم بـاشــی!
دیـــده نمــیشـوی . . .
امـــا مــن تـــو را احــســاس مـی کـنـــم!
شـــایــد تــو . . .
هـیـــاهـــوی قـلبـــم بـاشــی!
شنـیـــده نمــیـشوی . . .
اما مــن تــو را نـفــس می کــشـم!
ســــر زده بیــــــا …
کمــــــﮯ آشفتــــگی بــــد نـیست …
آن وقــــــت …
تــکان دادن شــــانــه هـــای پــــــــر غـبار
و مــرتــب کــردن مـــــوهــای پــریــشـانــت
بـهـــانـــه ای مـی شـــود بــرای زنــدگــی . . . !